Ηχηρά ονόματα από τον ΣΥΡΙΖΑ για την Κρήτη

Το παράδειγμα του Κ.Κ.Ε. φαίνεται ότι θα ακολουθήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ για την Κρήτη, τουλάχιστον όσον αφορά στην επιλογή Περιφερειάρχη.Τα ονόματα που ακούγονται, μεταξύ άλλων, είναι αυτό του Δημήτρη Παπαδημούλη, Γιάννη Δραγασάκη, ενώ φέρεται ως επικρατέστερος ο Πανεπιστημακός κος Σταθάκης.

Λαϊκή Συσπείρωση ζητά το Κ.Κ.Ε.

Λαϊκή Συσπείρωση θα είναι το όνομα της παράταξης με την οποία κατεβαίνει στις εκλογές, το Κ.Κ.Ε σε Δήμους και Περιφέρειες.
 Οπως είναι γνωστό για την Κρήτη, υποψήφιος Περιφερειάρχης είναι ο πολιτικός μηχανικός  Στέλιος Ορφανός, επικεφαλής της παράταξης Αγωνιστική Κίνηση Δημοτών Ηρακλείου.
Ο κος Ορφανός έχει επιλέξει ήδη τους αντιπεριφερειάρχες που θα στελεχώσουν το ψηφοδέλτιό του, η ανακοίνωση των οποίων θα γίνει εντός της εβδομάδας. Για τον Δήμο Αποκόρωνα αποφασίστηκε χθες, στις εσωκομματικές διαδικασίες,  υποψήφιος Δήμαρχος με το κόμμα να είναι  ο δάσκαλος Σπύρος Ζώης.

Επιμένει ο Σ.Δανέλλης

Μαθήματα πολιτικής  λειτουργίας εξακολουθεί να παραδίδει με επιστολή του στον Δήμαρχο Ηρακλείου και Πρόεδρο του ΕΣΔΑΚ ο Ευρωβουλευτής Σπύρος Δανέλλης.
Ο κος Δανέλλης "χρεώνει" με ατελέσφορες τακτικές και "αποπροσανατολιστική για τις ιδέες μας" πρακτικές τον κο Κουράκη. Παράλληλα του υποδεικνύει και πως να να ενημερώνει τους πολίτες ολοκληρωμένα, ώστε να εξασφαλίζεται η συνειδητή συμμετοχή της κοινωνίας.
Το ερώτημα είναι γιατί με αφορμή την διαχείριση των απορριμμάτων, την ευθύνη της οποίας έχε ο κος Κουράκης, ο κος Δανέλλης την θεωρεί ως πρόσφορο έδαφος γι αυτήν την αντιπαράθεση ΤΩΡΑ;
Ολόκληρη η επιστολή Δανέλλη έχει ως εξής:


Ηράκλειο, 29 Ιουνίου 2010




Αξιότιμε Δήμαρχε και Πρόεδρε του ΕΣΔΑΚ,

Αγαπητέ Γιάννη,

Θεωρούσα πάντα τη δημόσια έκφραση απόψεων και το διάλογο, που γεννιέται εξ αυτής, υποχρέωση των πολιτικών προσώπων. Και δεν αισθάνθηκα ποτέ ως τώρα ότι ο διάλογος αυτός συνιστά “βεντέτα”, “πόλεμο” ή “επίθεση” προς το πρόσωπο που διατυπώνει άλλη από τη δική μου άποψη.

Μετά τη σημερινή επιστολή σου εκτιμώ ότι η δημοσιοποίηση των απόψεών μας ξεφεύγει από το πλαίσιο της διαλεκτικής αντιπαράθεσης. Γιατί τα κακόπιστα σχόλια και οι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί μόνο αποτέλεσμα έχουν τη σπίλωση του πολιτικού ήθους – κρίνοντος, κρινόμενου και εν γένει των πολιτικών.  Και σίγουρα αποτελούν τακτική ατελέσφορη για το πρόβλημα και αποπροσανατολιστική για τις ιδέες μας.

Η αξιοπιστία του δημόσιου διαλόγου και η υπόληψη της πολιτικής ταυτότητας, είναι σε φρενήρη κατήφορο και προσωπικά επιλέγω να μη συμβάλω στην περαιτέρω απαξίωση του.

Με αυτό το σκεπτικό, η πρότασή μου είναι αυτοσυγκράτηση και καταφυγή στον επί της ουσίας δημόσιο διάλογο.

 Και επειδή κάθε μακρόπνοη λύση, πολιτική και διοικητική, απαιτεί και προϋποθέτει την ουσιαστική ενημέρωση και τη συνειδητή συμμετοχή της κοινωνίας εκτιμώ ότι οφείλουμε μια δημόσια πρόσκληση παρουσίασης και διαλόγου - όχι μόνο συζήτηση στο πλαίσιο του ΕΣΔΑΚ , αλλά ουσιαστική, δημόσια συζήτηση.

Στην κατεύθυνση αυτή επαναφέρω προς σκέψη την πρόταση που διατύπωσα το 2008 και έκτοτε επαναλαμβάνω επίμονα για τη διοργάνωση ημερίδας υπό την αιγίδα της –εριφέρειας, όπου θα κληθούν, εκτός του –εριφερειακού ”υμβουλίου και των λοιπών συναρμόδιων φορέων, το –ολυτεχνείο  Κρήτης, εκπρόσωποι του ”υνδέσμου Ελληνικών Γραφείων Μελετών, του ‘ΕΕ και των τεσσάρων Μη  Κυβερνητικών Οργανώσεων που ασχολούνται χρόνια τώρα με το θέμα και διαθέτουν διεθνή εμπειρία και τεχνογνωσία επί του πεδίου των συνεπειών, μεσο- και μακροπρόθεσμων, της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης, της Greenpeace, του δικτύου Μεσόγειος SOS και της WWF Ελλάς.

Ας μην υποτιμούμε, εξάλλου, και ότι αυτές αποτελούν το ουσιαστικό σημείο συνάντησης της πολιτικής με τους ενεργούς ενημερωμένους πολίτες.

 Και θα ήταν απάντηση προς κάθε κακόπιστο το να ενταχθεί αυτή η ημερίδα στο πλαίσιο μιας δημόσιας συνεδρίασης του –εριφερειακού ”υμβουλίου.



Αγαπητέ Γιάννη, επιλέγω μόνο δυο σημεία των κατηγοριών που μου προσάπτεις για να ξεκαθαρίσω απευθείας τη θέση μου.

Τη γνώμη μου για το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων τη διατυπώνω στα αρμόδια όργανα 3 χρόνια τώρα.  Και ουδέποτε στο διάστημα αυτό ζήτησα τη σύνταξη νέων μελετών. Επίμονα και πιεστικά ζητώ εις βάθος ενημέρωση και ολοκληρωμένη αξιολόγηση. ”υμμετέχω δε στο δημόσιο διάλογο αρθρογραφώντας ήδη από την περίοδο της βουλευτικής μου θητείας, όπως και κατά τη διάρκεια των δυο δημαρχιακών θητειών.  Και παρά τους υπαινιγμούς σου για την πολιτική μου διαδρομή, την ίδια άποψη επί του προβλήματος - το γνωρίζεις καλά- εξέφραζα και εκφράζω.

Για να υπενθυμίσω, στέλνω συνημμένα τον φάκελο που απέστειλα τέτοιες μέρες του 2007 σε βουλευτές, δημάρχους, νομάρχες κ.α . Αντιγράφω από την α΄παράγραφο της έκθεσης:
´Η βιώσιμη διαχείριση των απορριμμάτων είναι πλέον επιτακτική ανάγκη. ‘α περιθώρια πειραματισμών και αναβολές αποφάσεων έχουν εξαντληθεί. Οι λύσεις έπρεπε να είχαν δοθεί χθες και δυστυχώς είμαστε ακόμη στην αναζήτηση του χώρου και ακόμη της τεχνολογίας που πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε.................ª



Όσο για το γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες περνώ 5 από τις 7 μέρες στις Βρυξέλλες, απλώς κάνει αβάσταχτη και μειωτική τη σύγκριση με το Ηράκλειο. Ίσως και γι΄αυτό θεωρώ εξαιρετικά αναγκαία την ενημέρωση και τη συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων πολιτών, που θα κληθούν να αλλάξουν νοοτροπία, προκειμένου να λειτουργήσει πραγματικά προς όφελος της κοινωνίας η ολοκληρωμένη λύση.

Τελειώνω συντασσόμενος μαζί σου στο ότι πράγματι είναι η τελευταία ευκαιρία για την υιοθέτηση ´ενός ολοκληρωμένου συστήματος διαχείρισης με τους βασικούς άξονες..ª, όπως τους θέτεις στην επιστολή σου προς τα ΜΜΕ, να λειτουργούν παράλληλα και συμπληρωματικά.  αι συνυπογράφω, επίσης, την άποψή σου ότι ΄τα μεγάλα έργα (θα πρέπει να) αντιμετωπίζονται ολοκληρωμένα, έγκαιρα, με προγραμματισμό, συνέπεια και υπευθυνότηταª, προσθέτοντας μόνο τη διαφάνεια και την κοινωνική συμμετοχή.



Σπύρος Δανέλλης

Ευρωβουλευτής  –ΠΑΣΟΚ

Ο Βουλευτής και το κυνήγι των χρισμάτων

"Έχει κουραστεί από την Κεντρική Πολιτική Σκηνή και αναζητά νέο δρόμο επικοινωνίας με τον πολίτη." Αυτό διατείνεται ότι συμβαίνει στον Βασίλη Κεγκέρογλου στενός του συνεργάτης, στην προσπάθειά του να αιτιολογήσει το ενδιαφέρον του Βουλευτή στη διαδικασία ανάδειξης αιρετού Περιφερειάρχη από το ΠΑΣΟΚ.
Ομολογεί όμως, (κι αυτό χαμηλώνει το μέγεθος της ειλικρίνειας του πρώτου επιχειρήματος), πως ό,τι και να γίνει, τουλάχιστον, προσέφερε στο να μην είναι σικέ το παιγνίδι με τον "διορισμό του φυτευτού".
Όπου φυτευτός, θεωρείται και απροκάλυπτα χαρακτηρίζεται ως τέτοιος,  ο Σταύρος Αρναουτάκης.
Έχει ενδιαφέρον βέβαια γιατί οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, εκτιμούν ότι η ιδιοκτησιακή σχέση που έχει ο Βουλευτής με τους μηχανισμούς του κόμματος, τοπικά τουλάχιστον, θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν σε μια πιο ειλικρινή διαχείριση "του μαγαζιού".
Στην διεκδίκηση δηλαδή του Δήμου Μινώα,για την συγκρότηση του οποίου λέγεται ότι έκανε τα πάντα κόντρα και στις τοπικές κοινωνίες. (αεροδρόμιο γαρ στον ορίζοντα).
Πάντως δεν  είναι λίγοι εκείνοι που τον γνωρίζουν καλά που εκτιμούν ότι στο τέλος αυτό ενδιαφέρει τον Βουλευτή, όσους "λαγούς" και αν βάλει στον δρόμο για την διεκδίκηση του Δήμου.
Στο μεταξύ, λέγεται ότι μια εταιρία διεξάγει γκάλοπ στην περιοχή, δίδοντας τρία ονόματα: Λαδωμένο, Καλογεράκη, Γιαννόπουλο. Ο απερχόμενος Δήμαρχος Θραψανού το καθοδηγεί για να ζητήσει να παίξει εκ του ασφαλούς;;; Η είναι ένας ακόμα λαγός για μια περιοχή όπου οι πρωταγωνιστές της στον Δημόσιο βίο, έχουν αρκετά ράμματα στη γούνα τους ένας έκαστος κι όλοι μαζί για την μιζέρια, το έλλειμμα ανάπτυξης και υποδομών που την χαρακτηρίζουν; Καυγά ξέρουν και να στήνουν, και να διεκπεραιώνουν. Για το πάπλωμα όμως της εξουσίας κι όχι για τα ουσιαστικά που έχει ανάγκη ο τόπος.

Ο κος Πάγκαλος και οι συλλογικές ευθύνες

"Τα λεφτά τα φάγαμε όλοι μαζί, σε μισθούς, σε επιδόματα, σε φακελάκια... Όποιος δεν έχει κλέψει την εφορία ή δεν έχει κάνει αυθαίρετο είναι σπάνιος". Αυτό ομολογεί μεταξύ άλλων  ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής». Ο κος Πάγκαλος, καταλογίζει επίσης,  σε μερίδα μέσων ενημέρωσης εκ του πονηρού διαστρέβλωση για τα αίτια της οικονομικής κρίσης. Απειλεί δε : "Αυτοί οι κύριοι που οργανώνουν την καμπάνια εναντίον του πολιτεύματος πρέπει να σκεφτούν ότι έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με το κράτος, οι οποίοι κάποτε πρέπει να κλείσουν". Φαίνεται ότι ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, έχει μια γνώση για τα αίτια και τα αιτιατά. Οπως ομολογούσε και για τις περιπτώσεις που κατά δήλωσή του "γνώριζε την διαφθορά, που τον άγγιζε".
Αν είχε την ευθιξία, θα έπρεπε  να πάει αμέσως στον Εισαγγελέα και να δηλώσει όσα γνωρίζει. Επειδή όμως,  ο κος Πάγκαλος δεν φαίνεται να αναγνωρίζει την σπανιότητα του μη αυθαίρετου, του μη παρανομούντος, αλλά συλλήβδην τσουβαλιάζει χλωρά και ξερά μαζί, έχει λύσει και το πρόβλημα στο που πήγαν τα "κλεμμένα". Μέσα από την "συλλογική και συνολική κακοδιαχείριση της χώρας", ομολογεί. Στην οποία όμως, δεν είχαν όλοι οι πολίτες την ίδια ευθύνη είτε πολιτικού σχεδιασμού, είτε πολιτικής διαχείρισης, είτε πολιτικής "κάνω στραβά μάτια.". Αυτή η πολιτική επίσης, της συλλογικής ενοχής, της ελλιπούς αυτοεκτίμισης του πολίτη, προφανώς δεν δίδει διέξοδο στα αδιέξοδα που οδήγησαν τη χώρα εδώ. Και σε ορισμένα έχει (χωρίς παραγραφή), ευθύνη και ο ίδιος ο κος Πάγκαλος.

με τη Σύριγγα του Πάνα του Π. Λυμπεράκη

«…το χτύπο μόνο της καρδιάς που μας βαφτίζει ανθρώπους» Διονύσης Σαββόπουλος

Με ζορίζει το μυαλό.

Τι να γράψω που δεν έχει γραφεί. Ποιος λόγος, πια ιδέα είναι αυτά που θα έχουν από μόνα τους αξία – ανεξαρτήτως από ποιος και γιατί τα έχει εκφέρει.

Με απωθεί ο κυρίαρχος εγχώριος πολιτικάντικος λόγος. Ωραία ταιριασμένα κλισέ που σκανε την επόμενη στιγμή που θα ειπωθούν με τον κρότο και το ειδικό βάρος της σαπουνόφουσκας. “Είμαστε αποφασισμένοι να ρίξουμε άπλετο φως σε κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής γιατί ο Ελληνικός λαός είναι καταδικασμένος να κερδίσει και αυτή τη μάχη”. Πιο συχνά από όσο θα έπρεπε, αντιστοίχου ποιότητας λόγος διατυπώνεται και από της Αριστερά.

Με απωθεί ο αντίστοιχος λόγος των μεγάλων μας συμμάχων. Αν και αυτοί είναι πιο αδίστακτοι γιατί εκφράζουν μεγαλύτερα συμφέροντα. Η διαστρέβλωση της αλήθειας είναι πιο έντονη και έχουν την αποκρουστική οσμή της ηθικοπλασίας. “Η χώρα απειλείται από τους τρομοκράτες και όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας”. “Δεν είναι δυνατό να ξοδεύετε περισσότερα από όσα παράγετε”. Στο λόγο αυτών εντοπίζεται πιο έντονα και το στοιχείο της αντίφασης: Αυτοί που μιλούν για τον κίνδυνο της τρομοκρατίας κατέχουν την πρωτιά στις σφαγές (φυσικά εν ονόματι της δημοκρατίας, της ελευθερίας κλπ). Αυτοί που ορμηνεύουν οικονομία κάνουν τις πιο προκλητικές σπατάλες (εν ονόματι πάλι της ελευθερίας, αλλά αυτή τη φορά τη βαφτίζουν ελευθερία της αγοράς).

Βέβαια δεν είναι και αλάθητοι οι άνθρωποι. Τους ξεφεύγει καμιά φορά και η αλήθεια. Πρόεδρος ανωτάτου δικαστηρίου της δεκαετίας του 50 στην Αμερική πρότεινε να καταργηθούν οι εκλογές και να ανατεθεί η διακυβέρνηση της χώρας σε επιτελείο από στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων οι οποίες ούτως ή άλλως διοικούν. Μόλις πριν από λίγες μέρες ο Γερμανός πρόεδρος Χορστ Κέλερ παραιτήθηκε γιατί επανέλαβε δημόσια αυτό που ο ίδιος και οι όμοιοί του θεωρούν ευνόητη αλήθεια: Η Γερμανία πρέπει να συμμετέχει σε διεθνείς στρατιωτικές επεμβάσεις για να προστατεύει τα οικονομικά της συμφέροντα. Ξέχασε ο καημένος να γαρνίρει λίγη δημοκρατία ή ελευθερία.

Ξέφυγα όμως, δείγμα και αυτό ότι ο νους μου ζορίζεται να βρει απάντηση στο πρώτο ερώτημα. Η μόνη λύση είναι να γράψω αυτό που μου έρχεται αναγνωρίζοντας την αδυναμία μου να εκφράσω μόνο με λόγια αυτό που φουσκώνει μέσα μου. Με συγκινούν λοιπόν λέξεις. Είτε αυτές που από μόνες τους κουβαλάνε ένα νόημα, είτε ταιριάσματα λέξεων. Λίγα θα γράψω παρακάτω για τρεις λέξεις της πρώτης κατηγορίας. Τα ταιριάσματα είναι πιο πολύπλοκη κατηγορία. Περιλαμβάνουν μικρά στιχάκια που τα ακούω και κοιτάω τα αστέρια με περηφάνια που το μικρό ταπεινό τους δημιούργημα πάνω στη Γη κατάφερε να φτιάξει κάτι τόσο μεγάλο. Περιλαμβάνουν μεγάλα έργα, από Ανθρώπους με έρωτα για τη ζωή. Αλλά επειδή (λόγω χώρου) θα αδικήσω πολλούς δεν κάνω αναφορές.

Στις τρεις λέξεις τώρα
Ελευθερία: αυτή που συνέχεια έρχεται. Αυτή που συνέχεια κερδίζεται. Αυτή που δεν στη χαρίζει κανένας. Η ασταμάτητη αναζήτησή της αποτελεί τη λυδία λίθο κάθε αγώνα. Αυτή που σιχαίνεται το άρωμα της δάφνης όποιου επαναπαύεται στην επίτευξη ενός πρόσκαιρου στόχου. Αυτή η αλήτισσα που καθημερινά την προσβάλουν ντύνοντας και αρωματίζοντάς την σαν κοκότα σαλονιού. Ναι! είναι αξία.


Εφταξούσιος. Η λαϊκή απόδοση του “αυτεξούσιου” από τον Πέτρο Πικρό στην (προσφάτως επανεκδοθείσα) τριλογία του Χαμένα Κορμιά. Ο Πικρός προφανώς στοιχειώνεται από αυτήν την έννοια. Ακολουθώ τη μέθοδό του και μοιράζομαι μέρος από το βάρος της, βάζοντάς τη στο χαρτί. Βέβαια είναι άλλο να ταιριάξεις μερικά γράμματα στο χαρτί και άλλον να μπορέσεις να αποδόσεις το βάρος της έννοιας. Αφεντικό στον εαυτό μου. Υπάρχει άλλος τρόπος να προσεγγίσεις την προηγούμενη έννοια της ελευθερίας; Ναι! είναι αξία.

Έρωτας. Αν τα προηγούμενα είναι οι προϋποθέσεις για τη ζωή, ο έρωτας είναι ο λόγος για τον οποίο ζούμε ως μοναδικό αντιστάθμισμα του θανάτου. Αν λείπει από τη ζωή μας ο έρωτας (για πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις, τοπία, μουσικές…) τότε δεν ζούμε - απλώς ξοδεύουμε το οξυγόνο αναπνέοντας, σκέτο βάρος για τη γη. Ναι! Είναι αξία.

Οι άλλοι ας μετράνε με χαρτοφυλάκια μετοχών και καταθέσεις

«Πιάσε δυο Καρυάτιδες…»


Θέλω να ασχοληθώ με ένα ειδικό αντικείμενο από αυτά που προανέφερα – συγκεκριμένα για τον κενό ηθικοπλαστικό λόγο της κυρίαρχης τάξης. Σαν τα παιδάκια μας δασκαλεύουν τα αργυρώνητα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης για το πόσα λεφτά κέρδισε αυτή η χώρα ξεπουλώντας τα ακίνητά της και πόσα η άλλη ξεπουλώντας τον εθνικό της πλούτο. Το μήνυμα είναι απλό: πουλήστε τα όλα. Εγώ ο χαζός λέω, ΟΚ τα πουλάμε. Στην επόμενη κρίση τι θα έχει μείνει να πουλήσομε; Τη μάνα μας; Την αξιοπρέπειά μας; Κι αν δεν τα αγοράζει κανείς;


Δυο παραδείγματα από τα πιο πρόσφατα. Δύο γίγαντες τις δημοσιογραφίας έχουν αφιερώσει τον πολύτιμο τηλεοπτικό χρόνο αρκετών εκπομπών για να μας πουν πόσο κάνει το χρυσάφι στα κοιτάσματα της Βόρειας Ελλάδας. Τεράστια ποσά σε δις ευρώ σφυρίζουν γύρω μας. Ευρώ που προφανώς θα μπούνε στην τσέπη μας και όχι στη φιλότιμη εταιρεία που θα αναλάβει την εκμετάλλευσή τους. Το αρσενικό στο νερό που πίνουμε; Το περιβάλλον; Οι αποικιοκρατικού χαρακτήρα συμβάσεις; Ψιλά γράμματα.

Δυσανασχέτησαν πολλοί με το γαμήλιο παρτάκι που οργανώθηκε πάνω στο θωρηκτό Αβέρωφ. Γιατί; Ξέρετε πόσα λεφτά βγάλαμε; Που να δείτε αν πουλούσαμε καμιά από τις Καρυάτιδες σε πλούσιους που θα θέλανε να στολίσουν τον κήπο τους με κάτι πρωτότυπο. Εξάλλου τόσες έχουμε και με την τεχνολογία μπορούμε να τις αντικαταστήσομε με αντίγραφα. Για φανταστείτε ένα γεύμα την πανσέληνο στην Ακρόπολη. Πολιτισμός! Χώρια τη χοντρή κονόμα. Σκεφτείτε πόσο ωραίες θα ήταν μερικές βιλίτσες με το γκαζόν τους και την πισινούλα τους μέσα στην αγριάδα του φαραγγιού της Σαμαριάς.
Μα υπάρχουν όρια θα αντέτεινε κανείς. Διαφωνώ. Το όριο καθορίζεται από το στόχο, που σήμερα είναι «οι παράδες μπρος από τις ανάγκες των ανθρώπων». Το θέμα είναι να αλλάξομε στόχο.

(το παρόν δημοσιεύτηκε στο Φύλλο 91 - Ιούνιος 2010 της Πυξίδας)

Δήλωση του Ευρωβουλευτή Σπύρου Δανέλλη*

Δήλωση του Ευρωβουλευτή Σπύρου Δανέλλη*

«Με αφορμή την αναθέρμανση της συζήτησης για την τροποποίηση του περιφερειακού σχεδιασμού διαχείρισης απορριμμάτων Κρήτης...», όπως έγραφα και στον πρόλογο της ανοιχτής επιστολής, κατέθεσα δημοσίως (23/6/2010) την άποψή μου ξεκάθαρα για το θέμα. Τρεις ημέρες μετά, επιχειρήματα επί των απόψεων που εξέφρασα και του προτεινόμενου τρόπου διαχείρισης των απορριμμάτων δεν εκφράστηκαν.

Ο αντίλογος εξαντλείται σε απειλές και χαρακτηρισμούς για το πρόσωπό μου και παραπολιτικές «ειδησούλες» με δημοσιεύματα που επιχειρούν να αιτιολογήσουν τη διατύπωση των προτάσεών μου στο πλαίσιο της κοινωνικής ψυχολογίας που, συνήθως, ασκείται στο καφενείο.

Η δημόσια συζήτηση για τις πολιτικές αποφάσεις – πολλώ μάλλον όταν υποθηκεύουν το περιβάλλον του τόπου μας και το μέλλον του- δεν είναι βέβαια αυτοσκοπός. Είναι όμως το απολύτως απαραίτητο εργαλείο δημοκρατίας, ανάχωμα αυθαιρεσίας και προϋπόθεση σοβαρότητας. Επ΄ουδενί δε η διατύπωση αντίθετων απόψεων δεν συνιστά ούτε «καβγά», ούτε «πόλεμο» ούτε «σκληρή κόντρα» μεταξύ προσώπων, όπως επιχειρείται να παρουσιαστεί.
Ως εκ τούτου οφείλουμε όλοι να συμβάλουμε με ψυχραιμία στην επιλογή της βέλτιστης απόφασης με ξεκάθαρες απόψεις, τόλμη και σταθερή προσήλωση στην επιστημονική τεκμηρίωση, τη διαφάνεια και την αποτελεσματική διαχείριση και επίλυση των προβλημάτων σε βάθος χρόνου.

Οι χαρακτηρισμοί προσώπων στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης ιδεών, κατά τη γνώμη μου συνιστούν ξεπερασμένη αντίδραση, πολυτέλεια μόνο όσων θεωρούν ότι κατέχουν την απόλυτη αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Δεν θα τους στεναχωρήσω. Αποδέχομαι το χαρακτηρισμό του θεωρητικού, γιατί πράγματι η γνώμη μου στηρίζεται στην επιστημονική θεώρηση και τεκμηρίωση των προτεινόμενων λύσεων. Αποδέχομαι και το χαρακτηρισμό του γραφικού, καθώς ουδέποτε υποστήριξα απόψεις που μου απέφεραν ίδιον όφελος. Και τα δυο μαζί εξάλλου, θεωρητικός και γραφικός, πολύ συχνά στη χώρα μας αποτελούν απόδειξη εντιμότητας και ιδεολογικής συγκρότησης. Όσο για το γραφειοκράτης, αν σηματοδοτεί την πίστη στο νόμιμο και ηθικό και ενσαρκώνει το ανάχωμα στην αυθαιρεσία, καλοδεχούμενο κι αυτό!

* Ο κ. Σπύρος Δανέλλης βρίσκεται στη Ρουμανία, όπου η Επιτροπή Γεωργίας και Ανάπτυξης της υπαίθρου πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στο πλαίσιο των εργασιών για την αναθεώρηση της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής της Ε.Ε.